Z dziejów Sulejówka

Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o Sulejówku, a dokładniej o wsi Sulewo, pochodzi z roku 1526. Wieś należała do cześnika czerskiego Stanisława Okunia i liczyła zaledwie kilka chat oraz jedną karczmę. Sulejówek przez lata rozwijał się powoli, by w 1826 roku wieś i folwark liczyły zaledwie 6 domów z 57 mieszkańcami.

Dopiero po wybudowaniu kolei Warszawsko-Terespolskiej w 1867 roku (była to trzecia uruchomiona linia po Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej i Warszawsko-Petersburskiej, która powstała na terenie Królestwa Polskiego) i stacji Miłosna, wzdłuż torów zaczęli osiedlać się kolejarze, zaczęła funkcjonować cegielnia oraz cechownia drewna, która dała nowej miejscowości nazwę Cechówka. Gdy w 1898 roku wybudowano Rembertowski Poligon Artyleryjski, swoje domy poczęli wznosić carscy oficerowie.

Przyrost ludności sprawił, że w 1910 roku wybudowano stację kolejową Sulejówek, gdzie zatrzymywała się część przejeżdżających tą trasą pociągów.

Po odzyskaniu niepodległości, posiadłości należące do Rosjan, a także nowe parcele, wykupili Polacy napływający do centrum kraju z terenów wschodnich. Pojawiło się wielu letników, na co dzień mieszkających w Warszawie. Swoje wille miała tu m.in. Helena Paderewska, żona Ignacego Paderewskiego, czy pierwszy premier niepodległej Polski - Jędrzej Moraczewski - a także Piłsudscy, ale ci mieli za to dwie wille.

Więcej o samotni Marszałka w Sulejówku można przeczytać tutaj: Wille Otrando i Milusin

Otrando - pierwsza willa Marszałka Józefa Piłsudskiego

Milusin - druga willa Marszałka Józefa Piłsudskiego - na zdjęciach z lat 30. XX w.

Bibliografia:

• Garlicki A., Józef Piłsudski 1867-1935, Warszawa 2012.
• Jackiewicz W. K., Przystanek Sulejówek, Sulejówek 2000.
• Kalicki W., Powrót do Sulejówka. Opowieść o dworku marszałka Piłsudskiego, Warszawa 2001.
• Matyjasek-Jałowiecka I., Historia mojego miasta - Sulejówek, T. 2, Warszawa 1998.
• Matyjasek-Jałowiecka I., Historia mojego miasta - Sulejówek, T. 3, Warszawa 2002.