Ryc.1. Pieczęć Trojdena I - księcia czerskiego, z 1329 roku.

Ryc.2. Najstarszy zachowany odcisk pieczęci Warszawy z 1400 roku. Zbiory Archiwum Państwowego w Toruniu.

Ryc.3. Syrenka z 1572 roku. Zbiory AGAD.

Ryc.4. Syrenka z 1459 roku.

Ryc.5. Pieczęć Starej Warszawy z 1599 roku. Zbiory AGAD.

Ryc.6. Syrenka na okładce księgi rachunkowej Starej Warszawy z 1659 roku.

Ryc.7. Pieczęć Nowej Warszawy z 1648 roku. Zbiory AGAD.

Ryc.8. Pieczęć wójtowska Starej Warszawy z XVII wieku. Zbiory AGAD.

Ryc.9. Syrenka zdobiąca dzieło Jakuba Kazimierza Haura z roku 1693.

Ryc.10. Pieczęć Królewsko-Pruskiego Magistratu miasta Warszawy z 1798 roku.

Ryc.11. Pomnik Syrenki projektu Konstantego Hegla z 1855 roku na Rynku Staromiejskim.

Ryc.12. Pieczęć Zarządu m. st. Warszawy według projektu Zygmunta Szyllera z 1915 roku. Zbiory AGAD.

Ryc.13. Herb m. st. Warszawy zatwierdzony w 1938 roku, według projektu Szczęsnego Kwarty.

Ryc.14. Lena Żelichowska (1910 - 1958) - warszawska aktorka przedwojenna.

Ryc.15. Syrenka po roku 1967.

 

     Pomnik Syrenki projektu Konstantego Hegla z 1855 roku na Rynku Staromiejskim. Powstała przy okazji budowy wodociągów miejskich projektu Henryka Marconiego. Pierwotnie ustawiono ją na niewielkim postumencie, a wkrótce potem na skale z grotą usytuowaną pośrodku małego ośmiobocznego basenu. Kamienna cembrowina ozdobiona była gzymsowaniem i płycinami z centralnie umieszczonymi rzygaczami w kształcie lwich masek.

     Cokół wymieniono na nowy w 1914 roku, lecz okazał się za ciężki i przysadzisty, kontrastując niekorzystnie z delikatną i subtelną postacią Syrenki. Próbowano temu zaradzić, lecz burzliwe czasy nie pozwoliły na nowe realizacje. W 1928 fontanna na rynku została ostatecznie zlikwidowana, a rzeźba Syrenki przeniesiona na teren Klub Sportowy Pracowników Miejskich "Syrena" przy Solcu.

     Konstanty Hegel był również projektantem rzeźby syrenki, znajdującej się nad bramą, prowadzącą na ulicę Karową z Krakowskiego Przedmieścia. Podobnie jak na Rynku Starego Miasta, także tutaj cała kompozycja bramy była przystosowana jako ujęcie wody z wodociągów Marconiego. Bramę, wraz z pobliskim pałacem Tarnowskich, rozebramo w 1899 roku pod budowę Hotelu Bristol.